Ás veces, só por un intre, soñamos con descansar,
con descubrir un lugar oculto e afastado onde deitarnos,
lonxe dos cravos que baten contra as nosas pálpebras
cuspindo duras realidades...
Pechar os ollos e agardar a doce aireixa da calma
que acariñe a nosa pel
coa suavidade das polpas que fan medrar as flores das cerdeiras.
Eu atopei o acougo nos teus ollos,
no percorrer do meu corpo cos teus dedos,
na apertura da túa boca en cada un dos teus sorrisos.
Unha illa á que cheguei núa e exhausta,
entre restos de naufraxio,
e á que agardo voltar
para escoitar o seu latexo
apoiando a miña face entre terra húmida...
No hay comentarios:
Publicar un comentario