domingo, 11 de noviembre de 2007

fogueira

Noite amarela.
As estrelas baleiraban a súa luz
nas túas pupilas anhelantes
mentres ollabas o meu corpo
membro a membro
e quentabas cada parte sen tocala,
proxectando nel os teus desexos
a través dos ollos.


Todo era escuridade arredor de nós,
pero as nosas peles reflectían
un matiz dourado e cálido
como chama de vela
no medio do leito.


Consumímonos un noutro durante horas
sofocando a fogueira
cos nosos líquidos de cando en vez
ata deixar as nosas cinzas desprendendo fume
co primeiro raio de sol que escorregou
entre os ocos das persianas.

No hay comentarios: