Pintor

Óllame ben.
Non hai parte da miña anatomía
que rexeite as túas humidades.

Arelo con impaciencia de egua temerosa
o surco intenso do teu pincel sensible
anegando a sede das miñas cavidades,
o cromado do meu corpo branco
con liñas que mesturen as cores cálidas do arco iris,
o bater de brochadas que impriman nas miñas costas
a sucesión harmónica dos teus murmurios,
a acuarela que tinxa de azul a escuridade
que separa as ondas do meu cabelo,
a inxección de témpera que tatúe
as pingas da túa suor como ferro candente,
traspasando os músculos.

Ti fas medrar no meu peito
a cor vermella dos froitos da silva nos meses de inverno.