Natureza

Na túa ausencia,

quería chuchar as pingas de auga

do brión que medra nos muros

como ti lambes as bágoas

que penduran das miñas pestanas en cada despedida,
lamber o breixo rosado que cobre a superficie

das rochas do monte

do mesmo xeito no que ti sorbes

os vértices dos meus peitos,
sorber o salitre

que adorna os corais mariños

de igual maneira que ti zugas

as pingas de suor que esvaran pola miña caluga ,
zugar a sarabia das pólas núas

nos outonos das acacias

da forma en que ti o fas

coa saliva dos meus beizos.

Soñaba con recolectar

as flores das xestas

para pintar de amarelo o noso leito,
coleccionar vagalumes

que decorasen o noso ceo

con luz tenue polas noites,
tosquiar rabaños enteiros

para tecer un edredón

que amparase o teu corpo do frío.

Ansiaba coller paos

e coser follas de palmeira

para fabricar parasoles

que protexesen os teus ollos

dos raios do sol,
espremer os froitos dos acivros

cos meus dentes

e regalarche o seu zume

coa lingua cando sentises sede,
repartir pétalos de magnolias

sobre os camiños empedrados

para que non mancases

os teus pés descalzos,
soprar aos dentes de león

e ser quen de controlar o vento

debuxando figuras no aire cos seus lóbulos,
ensiñarche o significado

da dozura no teu padal

esquilmando enxames coas miñas mans.

Soñaba en ti toda a natureza porque en toda a natureza véxote a ti.